“100.000 stappen op een dag? Jij bent gek” zul je vast denken. En alhoewel ik dat misschien wel een beetje ben vond ik 100.000 stappen op een dag een mooie uitdaging om aan te gaan. Ik ben namelijk van mening dat je jezelf soms moet uitdagen om alles uit jezelf te halen, zowel mentaal als fysiek. Even uit die comfortzone. Hoe ik deze dag heb meegemaakt? Dat lees je in deze blog.
Hoe het idee tot stand kwam
Het begon allemaal de zaterdag ervoor toen ik op Facebook een artikel van Fitbit las over mensen die 100.000 stappen op een dag hadden gezet. Zij vertelden hoe ze dat hadden gedaan en hoe lang ze er over deden. Voor mezelf dacht ik al “Oh dat is wel een keer leuk om te doen” zonder daar verder nog over na te denken.
De volgende dag had ik samen met een van mijn vrienden een ronde van 10 km hardgelopen en was ik de hele dag bezig om de schuur op te ruimen. Tot mijn verbazing zag ik ineens dat ik al iets meer dan 26.000 stappen had gezet. Dat was het hoogste aantal stappen dat ik ooit had gehaald op dat moment. Ik wist dat Fitbit een badge ( een soort medaille die je als beloning krijgt als je een bepaald doel haalt ) had voor 30.000 stappen. Ik was vastberaden om deze badge die dag te halen en ging dus ’s avonds na het avondeten nog een ronde wandelen.
Aangezien ik mijn halve leven deel op mijn Instagram, deed ik dit dus ook met deze behaalde badge. Daarbij had ik Fitbit getagd, zodat zijn een melding daarvan kregen. Opeens kreeg ik een bericht van Fitbit in mijn inbox met het bericht dat er ook een 100.000 stappen badge bestond.
Op de vraag of iemand in Nederland deze badge ooit al eens had behaald vertelden ze “Durven we niet met 100% zekerheid te zeggen maar denken dat dit nog nooit is gebeurd”.
Uiteraard deelde ik dit bericht weer via mijn Instagram met de vraag of ik deze challenge moest gaan doen, waarop uiteraard iedereen op ‘DOEN’ klikte. Wie wil er nou niet iemand iets doms zien doen haha.
Challenge accepted
Uiteraard moest ik nu wel die challenge aangaan. Gelukkig had ik nog een vriend, Bertan Boer, die mij direct na het plaatsen van mijn bericht op Instagram enthousiast een bericht stuurde. “Als je die challenge gaat doen, dan wil ik wel mee! Lijkt me een mooie uitdaging”.
Samen besloten we dus die challenge aan te gaan, maar hadden we nog niet bedacht wanneer en hoe. De gedachte dat nog niemand in Nederland dit had gedaan bleef in mijn hoofd rondspoken. Ook de gedachte dat als ik dit ging uitstellen, ik het waarschijnlijk niet meer zou doen speelde mee in de beslissing om op korte termijn deze actie te plannen.
Advies van fitbit in de wind geslagen
Nadat ik bekend maakte dat we deze challenge aan zouden gaan berichtte Fitbit mij nog dat ze adviseerden om eerst eens 50.000 stappen te maken, daarna 60.000 enzovoorts. In principe was het advies dus gewoon ’trainen’ voordat we 100.000 stappen zouden wagen.
Aangezien Bertran en ik allebei hierin dezelfde mentaliteit hebben, de mentaliteit van ‘Alles of niets’, sloegen we dit advies in de wind. Ook al had ik zelf nog maar net 30.000 stappen op een dag behaald en haalt Bertran de meeste dagen nog geen 5.000 stappen per dag. Het idee van een uitdaging was voor ons niet eerst er voor trainen en dan aangaan, maar gewoon in het diepe springen en kijken hoe ver we komen. Falen is in dat geval ook totaal niet erg, maar als je er voor traint is het eigenlijk geen uitdaging meer.
beter eerder dan later
Die maandag hadden Bertran en ik al contact over wanneer we het zouden plannen. Beter eerder dan later, waren we het allebei eens. Dus het was aankomende zaterdag of de zaterdag er op. De rest van de week stond er regen op t programma, maar viel dat behoorlijk mee.
Die donderdag appte ik Bertran dat ik het wel aandurfde en zodoende spraken we af om die zaterdag dus ongetraind de uitdaging aan te gaan.
De dag van de challenge
Met flink wat heen en weer geapp over wat we mee moesten nemen en waar we rekening mee moesten nemen was de dag aangebroken dat we zouden lopen. Om 6.30 uur was Bertran bij mijn huis, zodat we direct van start konden. Helaas voor ons in de strooooomende regen. Direct nat dus, een valse start. Maar we zijn niet van suiker dus we stappen dapper door.
We hadden al een route uitgestippeld, maar indien nodig konden we anders lopen, het ging immers om de stappen en niet om de afstand. We hadden ook 10 rondjes in Hoogeveen kunnen lopen, maar ja dat is natuurlijk ook niet zoveel aan.
De route die we hadden bedacht bedroeg maar liefst 77,4 km. Op deze manier hadden we nog de optie om af te snijden als we het eerder dachten te halen. Want geloof me, je wilt daarna niet meer verder lopen.
eerste pijntjes
De eerste pijntjes begonnen voor Bertran al bij Spier. De wandelschoenen begonnen al te schuren, dus moesten we een kleine pauze inlassen zodat hij zijn schoenen kon verwisselen. Helaas waren onze tassen ook volledig verregend en waren de extra paar schoenen en sokken ook doorweekt. Dan maar een extra paar sokken aan en weer door.
We zouden toch over een tijdje in Beilen aankomen, waar we een stop bij de Jumbo hadden gepland. Daar zal dan vast ook een Kruidvat of een andere winkel zitten waar we blarenpleisters konden halen.
nog meer regen
Een kleine 5 kilometer voor Beilen begon het toch weer hard te regenen. Gelukkig kwamen we net uit bij een viaduct waar we onder konden schuilen. Ondertussen hadden we al contact met een aantal mensen, waaronder de zus van Bertran die samen met het gezin in de auto stapten om ons poncho’s te brengen. Blijkbaar waren we toch niet zo goed voorbereid als dat we zelf dachten.
Ook onze gezamenlijke vriend Tom Kikkert bood aan om langs te komen met koffie en thee. Dat kwam ons wel goed uit, want het was behoorlijk koud. In onze poncho’s, maar nog redelijk vol energie kwamen we in Beilen aan waar Tom klaarstond met de thee en stroopwafels ( die er behoorlijk rap doorheen gingen ).
Na deze kleine onderbreking liepen we door naar het centrum waar we bij de DA al werden herkend. De werkneemster had ons al in Spier zien lopen en bood ons, na het vertellen over onze challenge, twee eiwitshakes aan.
Weer vertrekkend uit het centrum van Beilen begon de zon door te komen. Werd het dan toch nog mooi weer?
Bij de parkeerplaats tegenover het Jumbo Distributiecentrum namen we even plaats, zodat Bertran z’n pleisters kon plakken en we even konden stretchen. Daarna moesten we toch echt door want we verloren behoorlijk wat tijd op deze manier.
en door
Van Beilen vervolgden we onze weg naar Hoogersmilde langs de Beilervaart. Gaandeweg bleek het dat de pleister en alle maatregelen die Bertran had genomen om zijn pijn te verdringen toch niet optimaal werkten. Het doel om 100.000 stappen leek dan ook steeds verder weg. Het enige wat hem nog zou kunnen redden zou de schoenenwissel zijn met het paar dat zijn ouders mee zouden nemen bij het brengen van de lunch rond de 40.000 stappen.
Na de schoenenwissel en een heerlijke vegan pastasalade vervolgden we onze weg met frisse energie en gelukkig werd het weer steeds beter. Hoogersmilde door en door naar Geeuwenbrug. Een mooie route met uitzicht over mooie velden en lekker langs het water.
Helaas voor Bertran was het doel van 100.000 stappen geen optie meer. Hij besloot dan ook om zijn doel bij te stellen naar 50.000 stappen ( wat al een hele opgave was ). Net buiten Geeuwenbrug namen we bij 50.000 stappen dan ook afscheid, waar hij zich op liet pikken en ik mijn weg naar de 100.000 vervolgde.
alleen op weg naar 100.000 stappen
Op een of andere manier bracht ik het er nog goed vanaf na 50.000 stappen en ik stapte dan ook flink door. Ondertussen had ik uiteraard via Instagram iedereen ge-update over mijn challenge en ik kreeg ook behoorlijk wat berichten van steun. Dat deed me goed en maakte me nog meer vastberaden om het te gaan halen.
Ik vervolgde de route langs het water van Geeuwenbrug naar Dieverbrug en door naar Uffelte. Als je in je eentje loopt kijk je toch iets meer om je heen. Ik kwam dan ook langs een wei waar pasgeboren lammetjes aan het rondspringen waren en kwam langs een struisvogelboerderij. Diezelfde struisvogels renden nog even een stukje met mij mee.
versterking onderweg
Al de hele dag stuurde mijn neefje Jay Blokzijl berichten van steun. Tijdens mijn ‘sololoop’ kreeg ik dan ook een berichtje van hem of ik het tof zou vinden als hij mij zou versterken en met mij mee zou lopen. Samen met zijn vriendin eigenlijk, maar vanwege logistieke redenen toch maar alleen.
Bij de 65.000 stappen stond een andere vriend van mij, Michael Steenbergen, klaar met thee en koek. Een welkome pauze, alhoewel je het wel merkt aan je voeten als je even stopt. Michael ( die videomaker is ) had nieuw apparatuur en wilde zijn drone uitproberen om een livestream op Facebook te plaatsen.
Tijdens deze pauze arriveerde Jay om van daaruit de weg samen te vervolgen.
op weg naar pizza
Live op Facebook en gewapend met een nieuw loopmaatje ging ik vol moed richting Ruinen. Ondertussen had ik al contact met mijn vriendin, die pizza zou bezorgen rond een uurtje of 17.30 uur. Zo laat was het dus al.
Rond de 71.000 stappen zagen Jay en ik dan ook, al toeterend en al, een blauw Peugeot aan rijden. Pizzaaaa! Dat kon ik wel gebruiken.
Ook het feit dat ik had besloten om daar even mijn schoenen en sokken uit te doen om even in het gras te lopen keek ik naar uit.
Na het uittrekken van mijn sokken kwam ik er achter dat de eerste blaren een feit waren. Een paar pleisters en een sokkenwisseling ( met de sokken van m’n vriendin haha ) waren dan ook zeer welkom.
nog meer versterking en door
We hadden nog geen afscheid genomen van mijn vriendin en haar broertje ( die mee was ) of er stopte al een andere bekende auto voor onze neus. Achter mijn rug om hadden mijn vriendin en Jay ondertussen al contact gehad met mijn broertje Justin en onze locatie gedeeld.
Hij werd afgezet door zijn vriendin en dochtertje om vanaf dat moment met mij en Jay de reis naar 100.000 stappen te vervolgen. Op dat moment liepen we een kleine 3 kilometer voor Ruinen.
Stoppen of doorgaan
Ondertussen was ik al rond de 14 uur onderweg toen we in Ruinen aankwamen. Mijn voeten begonnen steeds meer pijn te doen en mentaal begon ik er steeds vermoeider te raken. De gedachte om te stoppen speelde steeds meer door m’n hoofd.
Als ik doorga, hoeveel pijn zou ik dan wel niet hebben? Als ik nu stop, ach dan heb ik ook al een prestatie van 80.000 neergezet. Kan ik straks nog wel lopen?
Gelukkig liepen Jay en Justin mee, die me telkens moed inspraken. Ook de door mezelf opgelegde sociale druk, door alles op Instagram te delen, en de gedachte van het zo ver komen en het daarna misschien nooit meer te proberen hielden me op de been. Door op verschillende manieren proberen te lopen probeerde ik de pijntjes te omzeilen.
Dat hielp! Als ik een soort van jogbeweging aanhield, dan was er minder druk op mijn voeten en had ik minder pijn. Vastberaden om die laatste 15.000 stappen op dat moment nog te zetten gingen we door. Het begon immers al donker te worden.
de laatste loodjes
Inmiddels liepen we al door de bossen bij Echten en ik kon wel weer wat verfrissing gebruiken. Justin had een paar blikjes Nocco meegenomen die behoorlijk van pas kwamen.
Na Echten had ik de keuze om over de viaduct richting Zuidwolde te gaan of onder de viaduct door naar Hoogeveen. Mijn keuze viel op eronder door naar Hoogeveen, op dat moment zag ik het niet meer zitten om een hele viaduct op te sjokken.
Een mooie zonsondergang viel op Strand Nijstad toen we het passeerden. Een mooi aanzicht, iets wat wandelen, voor zover je het nog wandelen kunt noemen, zo mooi maakt. De tijd om te genieten van de omgeving.
Eenmaal bij Hoogeveen aangekomen was er nog de optie om Hoogeveen in te gaan of richting Zuidwolde te gaan, wat we uiteindelijk deden. Een stukje van de route die ik wel vaker fiets, dat vond ik wel een mooie weg om straks deze lange dag af te sluiten.
Via WhatsApp stuurde mijn neefje het nummer I’m Gonna Be van The Proclaimers. Ook wel bekend van de tekst:
But I would walk 500 miles
And I would walk 500 more
Just to be the man who walks a thousand miles
To fall down at your door
Op een of andere manier kreeg ik hier weer een energieboost van en konden we het tempo weer een beetje opvoeren. We waren inmiddels de 90.000 stappen al even gepasseerd.
Via de Noorderweg zou ik waarschijnlijk op Het Oosterveld de 100.000 stappen aantikken! Nog even doorbijten. De laatst stappen gingen uiteindelijk zo snel dat mijn vriendin die stiekem al klaar stond om me bij de finish te ontvangen nog even gas moest geven om me te zien finishen.
gehaald!
Ik had het gehaald! 100.000 stappen! En ook het mentaal en fysiek alles uit de kast halen was zeker gelukt. Wat was ik blij toen ik de 100.000 aantikte. Ik kon ook echt niet meer verder. Dankzij alle support die ik ontving via appjes en berichten op Instagram, iedereen die onderweg zijn steun kwam betuigen en Bertran, Jay en Justin die meeliepen heb ik het gehaald.
Gelukkig had mijn vriendin een lekker warme kruik mee in de auto en een emmer met ijswater voor mijn voeten. Goed verzorgd kon ik weer naar huis na 15.48 uur onderweg te zijn. Wat een heerlijk gevoel. Nu kon ik lekker onder de douche en direct mijn bedje induiken voor een goede nachtrust. Hoe ik de dagen na de challenge zou doormaken zou nog een verrassing zijn. Maar dat ik dan niet veel zou lopen zou een feit zijn.
Statistieken
- 100.000 stappen
- 15.48 uur
- 70,69 km
Ik probeer mijn leven zo gezond mogelijk te leven, zowel mentaal als fysiek. Dat lukt uiteraard niet altijd, maar ik zal nooit stoppen met het zoeken naar de manier die het beste bij mij past. In mijn blogs deel ik mijn ervaringen, tips & tricks en andere toffe dingen die ik tegenkom.
Hey Robert
Ik heb even je blog gelezen en wat een prestatie ik had er toen al wat van gehoord dat je de 100.000 stappen had aan gestikt op en één dag, super gedaan hoor.
Dus als nog gefeliciteerd hier mee.
Met vriendelijke groeten.
Ramon Corte
Hey Ramon, Dankjewel 😊 Was een behoorlijke trip inderdaad, maar een hele toffe challenge.
Groeten Robert
Wat leuk om te lezen dat er meer zijn die dit record hebben gelopen. In 2017 heb ik 60.000 stappen gelopen en een maand later 70.000. Met de gemaakte fouten van toen in mijn achterhoofd heb ik afgelopen vrijdag (12-06-2020) de 100.000 stappen gelopen in 14,5 uur. In totaal bijna 82 km gelopen. Ik ben echter om 12 uur ’s nachts begonnen, zodat ik 24 uur zou hebben, mocht het lopen niet goed gaan. Petje af voor jou; ik betwijfel of ik het gehaald zou hebben als ik niet zo vroeg begonnen was. Ken jij meer mensen die de 100.000 al hebben aangetikt?
Hi Liesbeth! Tof om te horen dat jij die challenge ook bent aangegaan 😀 Heel netjes dat je hem zo snel hebt gelopen en zo vroeg bent begonnen, respect daarvoor. Wat zijn de obstakels die jij bent tegengekomen? Ik ken verder niemand die het ooit heeft gelopen, maar er zullen vast meer mensen zijn die het hebben gehaald.